Trommelgeroffel..........
De
boeken worden levend (deel 2) door Zoë Dekeyzer
Er was reeds
een artikel in de krant verschenen over veel klassen die 's morgens
overhoop lagen.
Dat gebeurde
alleen maar in klassen die boeken hadden.
Dus besloot
Veerle die nacht op wacht te staan.
Even voordat
ze op wacht ging gaan staan,
pakte ze nog
vlug een boek en bladerde er wat door.
Ze zag in het
boek Alice.
Toen ging
Veerle op haar plekje staan.
Ze keek op de
klok: 5 voor 12 's nachts.
Toen keek ze
nog eens: 12 uur 's nachts.
Het uur der
spoken.
Toen zag ze
Alice in het echt.
Toen het
ochtend was, vertelde Veerle wat ze had gezien aan Cindy en Cindy
vertelde het aan Elio Di Rupo.
En Elio Di
Rupo zorgde ervoor dat er met de figuren van de boeken gesproken
werd.
En de figuren
van de boeken kregen een apart gebouw.
Het gebouw
werd ook gekuisd wanneer het nodig was.
En er werd
ook voldoende eten gebracht.
EINDE
Save
the king! Door Vito en Mauro
Koninkrijk
Niet Vergeten was het rijkste koninkrijk ter wereld! Het was zo rijk
dat zelfs de slaven een luxeleventje hadden. Er was maar een ding,
een idioot stom ding! De koning van dat koninkrijk was super
hebberig. De slaven zouden een slavenleventje hebben als de koning
mocht beslissen over het geld. Gelukkig was dat niet het geval! De
dag vloog voorbij en de koning ging gaan slapen. Het was twaalf uur
's nacht en iedereen in het koninkrijk hoorde een luide schreeuw (
behalve de koning... ): “aaaaah!!”
Drie
bewakers liepen door de gangen van het koninkrijk naar de slaapkamer
van de koning en klopten eerst zacht op de deur, maar dan deed hij
niet open, dus klopten ze wat harder. Helaas deed hij dan nog steeds
niet open, dus liepen ze blozend naar binnen ( ze bloosden omdat je
de slaapkamerdeur van de koning eigenlijk niet mocht openen! )
“Koning?”, vroegen de drie bewakers in koor. Maar toen ze onder
de lakens wouden kijken, omdat de koning niet reageerde, zagen ze
bloed langs de lakens druppen. “K ...k ... koning!!” Onder de
lakens lag een duidelijk net gedood mens ( de koning was die net
gedoode mens!! )” Wat is er gebeurd?!” De drie bewakers riepen
enorm luid. Het voltallige kasteelpersoneel kwam kijken.
Alle
mensen vielen bijna flauw toen ze zagen wat er was gebeurd. Jaren
verstreken en er werd een nieuwe koning gekroond genaamd: Shet. Shet
was een nog hebberegire koning dan de vorige. Shet was zo hebberig
dat hij zelfs niet toestond dat zijn slaven zo goed behandeld werden!
En zo gebeurde het dat de slaven een echt slavenleventje kregen. Al
snel beval de koning aan zijn wachters dat ze moesten gehoorzamen en
dat ze het koninkrijk niet uit mochten ( dat mochten ze voordien dus
wel! ). Er was nu al een week voorbij en het werd genoeg voor de
wachters. Ze hadden er een hekel aan dat ze het koninkrijk niet uit
mochten. Ze vonden het zelfs zo ambetand dat ze ontslag namen. In dat
koninkrijk waren nu eigenlijk alleen nog maar domme mensen te vinden!
En zo ging het leven maar door in dat koninkrijk. Tot op een
zondagnamiddag er aan de poort van het koninkrijk werd geklopt, tok
tok tok ! De domme wachters hoorden het eerst niet, maar dan
bonkten de twee meneren achter de poort samen op de poort en hoorde
de domme wachters het wel. Krrr, en de poort ging open. Er verschenen
twee gedaantes die er niet zo erg vriendelijk uitzagen. Eigenlijk
helemaal het tegengestelde, ze zagen er zo vreselijk uit dat zelfs
die domme mensen hun best moesten doen om niet in hun broek te
plassen! Zo zagen ze er uit:
ze
hadden maar een oog!
Ze
hadden allebei overal piercings!
Hun
jassen waren aan flarden gescheurd
ze
hadden beide een ooglap aan
er
zaten overal in hun broek gaten
hun
gezicht zat vol littekens
hun
haar zag er niet uit
Er
stroomden bij beiden een bloedneus
hun
pupillen waren donker en gemeen
ze
hadden alleen maar zwarte tanden
en
hun lippen waren droog en verrimpeld
ze
zagen er dus niet uit!!!
De
twee gedaantes liepen de wachters omver en zeiden helemaal niet
gemeend: “oeps
sorry!” Dan
liepen ze verder zonder nog maar iets te zeggen. Een minuut of drie
later bereikten de twee mannen de deur van het bureau van de koning
en stapten gewoon naar binnen zonder te kloppen! “Wie zijn
jullie?”, vroeg de koning zo vriendelijk mogelijk ( wat heel
moeilijk was voor zo'n hebberige koning als hij! ). “Wij zijn...
eerlijk gezegd weet ik niet wie ik ben ik ken m' n eigen naam zelfs
niet!” “Wat je kent je eigen naam niet?!”, vroeg de koning
ongelovig. “Nee, is dat zo vreemd?” “Vind je het zelfs niet
vreemd dat je je naam niet kent?” Toen was het een tijdje stil tot
de koning aan de andere man vroeg wie hij was. Maar die wist het
evenmin. Na de koning aan de twee mannen had gevraagd hoe ze heetten
sloeg hij hen gewoon voor het plezier!! De mannen vielen flauw en
stonden na een poosje terug op met een sluwe grijns op hun gezicht.
“Ha”, zei een van de twee mannen. “Ik weet terug wie wij
waren!” De man zat te voelen in zijn zak en pakte een ijzeren ding.
“Een... een... een dolk!” De koning keek ernaar en op hetzelfde
moment zei de man: “Wij zijn moordenaars!” De koning kon nog net
zeggen: “Jullie hebben de vorige koning vermoord!” De mannen s
antwoorden: “hoe
heb je het kunnen raden?!”
Maar daar kon de koning niet meer op antwoorden... Jammergenoeg kon
er geen nieuwe koning gekroond worden, want niemand wist wat er was
gebeurd was!! alleen de domme wachters wisten het, maar die zouden
zeker drie jaar moeten werken om het nog maar uit te leggen! En zo
gebeurde het dat het koninkrijk verlaten werd met een lijk in een van
de belangrijkste kamers ( die van de koning dus! ). de mensen
begonnen het wel raar te vinden dat het koninkrijk zo verlaten was,
maar daar trokken ze zich niets van aan. Dagen verstreken en het lijk
dat in de kamer van de koning lag, werd ouder en ouder. Tot op een
zeker dag een domme wachter naar het toilet moest. Op het toilet
kreeg hij een ziekte, een heel speciale ziekte! Hij werd super slim,
maar dan echt super slim!! dus als hij klaar was met zijn grote
boodschap liep hij door de poort naar het bureau van de president en
zei dat Shet was vermoord ( de koning dus! ). het duurde niet lang
voordat de wachter terug genezen was van die rare ziekte. Hij wou
direct terug en dat mocht. Het was raar voor de president, maar hij
wist wel wat er was gebeurd. En omdat hij wist wat er was gebeurd was
hij rood geworen van angst en opgewonden: “oh,
my god!” (
dat zegt ie normaal nooit. Hij vindt dat puberaal en de president
haat pubers! ). de president was helemaal overstuur en belde zomaar
eventjes naar het leger. “Hallo,
spreek ik met de commandant van het Nederlandse leger, genaamd
machinegeweer?!” De
commandant antwoordde: “ja,
dat ben ik. Met wie spreek ik?” De president antwoordde:
“de president.” “O,
president. waarvoor belt u?!” “Ik bel”, antwoordde
de president zo rustig mogelijk, “voor
een moord!!” “maar waarom belt u dan niet naar het ziekenhuis?!”
“d... da... dat is waar!! daa'aag
natuurlijk het ziekenhuis!”, zei de de president dan direct en zo
gezegd zo gedaan. “Hallo
met het ziekenhuis.” “Met wie spreek ik?”
Zonder te zeggen wie de president was zei hij zo rap mogelijk: “de
koning is dood !!” en
de president legde op. Drie minuten later ging de telefoon,
Trrriiiiiiiinng
!
“Wat
is de koning dood? Daarom was het al die tijd zo stil in het
kasteel!!” “ja, kom snel” (
dat zei de president en op een niet zo erg rustige manier ) “ik
kom zo snel mogelijk en het ziekenhuis, leg af.”
Wordt
vervolgd.
