De
groene mannetjes
Er
was eens een dorpje waar de groene
mannetjes leefden. Het was een klein dorpje en alles was er
mileuvriendelijk & uit natuurlijke stoffen gemaakt. Dit verhaal
begint niet met de aartsvijanden van de groene mannetjes, de
strontvliegen. Nee, dit verhaal begint anders. Luister:
Het
begon allemaal met 3 motorrijders die de blauwe lucht zaten te
verpesten. De groene mannetjes vonden dat niet leuk, die motorrijders
moesten weg!! Kost wat kost!! Ik was één van die motorrijders. Toen
ik bij een tankstation een cola bestelde, deden de groene mannetjes
mijn motor ontploffen. Toen bekogelden ze mij met tandenstokers en
brachten mij naar hun koningin. Ze stopten mij in een machine en ik
werd ook een groen mannetje.Ik besefte wel nog steeds dat ik had
motorgereden, maar ik zat nu wel bij hun kant.
Kort
daarna werden ook mijn andere 2 vrienden gevangen genomen. Maar de 2
andere motorrijders werden vermoord, omdat per ongeluk ook hun motor
was gekrompen en ze iedereen platreden. Toen zei de groene koning dat
Lewis, Vito & Tijn naar het strontvliegenrijk moesten om de
atoombom (de strontvliegen zijn een atoombom aan het maken en daarmee
gaan ze ons dorp doen ontploffen!!) onschadelijk te maken en de
strontvliegen-koning te vermoorden. Ik noemde Tijn, dus ik moest ook
mee...
Toen
we daar aankwamen trokken we snel een vliegenkostuumpje aan en we
stopten een raketje tussen de vleugels. Maar al snel scheurde mijn
pakje en we werden ontdekt. We werden in een glazen bokaal gegooid en
werden vastgebonden. Langzaam, maar zeker stroomde de bokaal vol
water. Maar toen het water tot aan onze neus kwam wist Vito zijn
boeien los te maken en bevrijdde ons vliegensvlug!! Met onze neus
dichtgeknepen kraakten we het slot van de bokaal. We kochten een
nieuw vliegenkostuumpje en boden ons bij de koning aan als
werkvliegen. Zo konden we in de kantine de plannen dwarsbomen. Maar
zover zaten we helaas nog niet.
In
de vliegen-pauze stormden we naar de kantine. Helaas werd het
atoombommenplan juist weggehaald. Één van de 4 vliegen zei: “Goed
plan van onze werkbaas om het plan in de atoombom te printen en dan
vast te plakken, zo zien de werkvliegen in de atoombom tenminste waar
ze zijn!” Lewis klopte op onze schouder en zag dat de 4 vliegen het
plan naar een deurtje brachten waarop stond:
ingang
atoombom.
Toen
zagen Vito en ik het ook. “Zouden we het wagen daar naar binnen te
gaan?“, vroeg ik. “Het zal wel moeten voor onze koning!”, zei
Vito. Lewis was ook akkoord en toen de pauze gedaan was liepen we
onopgemerkt door het deurtje. Toen was er een lange gang, ietsje
verderop werd de gang in 3 kleinere gangen gesplitst. Op de 1ste gang
stond 'kantine'. Op de 2de gang stond 'toiletten' en 'exit'. Maar op
de 3de gang stond wat we nodig hadden: 'ingang naar atoombom'. We
openden de deur langzaam en plots moesten we over een smal
ophaalbrugje. Maar het ophaalbrugje was opgetrokken en er hing een
bordje waarop stond: 'Closed. I am sorry!'.
Maar
dat hield de 3 dappere mannetjes niet tegen. Ze maakten met een
beetje ijzer touw een lasso en spanden die over de afgrond, naar de
echte ingang van de atoombom!! Eén voor één liepen we op het touw
naar de atoombom-ingang. Toen we er waren, stampten we de deur in
(want de deur zat op slot) en plots stonden we oog in oog met zo'n
atoombommenplan. Volgens dat plan waren wij 2 kilometer verwijderd
van de kern. Er stond ook op dat er in de kern alarmsystemen en
videocamera's waren. Dat was minder goed nieuws!!
Toen
ze 2 kilometer hadden gelopen kwamen ze aan bij een deur waarop
stond: 'Do not enter. Here is the kern!!'. Die woorden dienden
eigenlijk om de mensen bang te maken en weg te houden uit de kern.
Maar deze woorden waren meer een aanwijzing voor de 3 mannerjes. Toen
ze de deur wilden openen, bleek dat die op slot zat... Maar de 3
mannetjes hadden alweer een oplossing bedacht.”Wie heeft er een
haarspeld?“, vroeg Tijn. “Probeer het misschien eens met mijn
zakmes”, vulde Lewis aan. Tijn probeerde en het lukte, maar
helaas... het ALARMSYSTEEM ging af!!! Het drietal schrok zich rot!!
Al snel kwamen er van alle kanten bewakers aanhollen. Gelukkig wisten
Vito, Tijn & Lewis zich te verstoppen achter een atoombomplan.
Toen de bewakers weer weg waren, kwamen de groene mannetjes weer uit
hun verstopplaats. Gelukkig hadden de bewakers de deur niet hersteld.
Tijn en Vito liepen naar binnen, Lewis hield de wacht!!
Midden
in de kern stond een grote metalen doos. Hij was vastgemaakt aan de
grond. Vito en Tijn tilden zo stil en voorzichtig als ze maar konden
het deksel van de doos op. Het bleek dat dat ene kleine doosje het
hart van de atoombom was. Tijn vond plots op de grond een boekje met
de titel: 'Cursus in 8 stappen uitgelegd voor een explosievrije dag'.
Tijn raapte het op en toonde het aan Vito. Samen deden we alle
stappen zorgvuldig om de atoombom uit te schakelen. Het was niet
makkelijk, maar moeilijk gaat ook!!
Toen
ze volgens het cursusboekje alle stappen hadden gedaan, kwam er op
een klein scherm een bepaalde tijd te staan en een elektrische stem
zei: “De stappen zijn niet goedgekeurd, na deze tijd gaat atoombom
ontploffen!!”. Toen begon de tijd te lopen. Lewis had het ook
gehoord en zei: ”Snel, wegwezen!!” Ze liepen weg en de atoombom
ontplofte. Hun missie was geslaagd!! Dan gingen ze naar de koning en
vermoordden hem.
THE
END!!
Tijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten